Ze świata nauki

Zdolności poznawcze psów są odmienne od ludzkich. Postrzeganie oparte na wzorku łatwiej przychodzi im wobec konkretnej przestrzeni niż cech przedmiotów. Im sprawniejszy poznawczo pies, tym te cechy są jednak bliższe ludzkim.

Psy potrafią rozpoznać, kiedy ludzie ich oszukują… przynajmniej czasami. W najnowszym artykule opublikowanym w czasopiśmie „Proceedings of the Royal Society B” zespół austriackich naukowców z Uniwersytetu Wiedeńskiego zaprezentował swoje badania, w których badano reakcję psów na próby oszukania ich przez obcych im ludzi. Ustalono, że psy nie ufają bezwarunkowo obcym ludziom i są w stanie – z pewnym prawdopodobieństwem – odróżnić prawdziwe przekonania od fałszywych.

Żadne inne zwierzę nie łaknie ludzkiej uwagi tak intensywnie jak pies. Przyjęło się nawet mówić o szczenięcym spojrzeniu, które prosi o zainteresowanie i któremu trudno jest się oprzeć. Jak się okazuje, nie jest to tylko nasze złudzenie – w toku ewolucji, odkąd psy zamieszkały z ludźmi, wykształciły specyficzne mięśnie wokół oczu, których jedynym zadaniem jest zwracanie naszej uwagi.

Od 11 tysięcy lat ludzkość wciąż nie może się zdecydować, czy lepiej jest jeść świnie czy się z nimi zaprzyjaźnić. Oto prawdziwie ludzki, nieco przerażający paradoks: globalnemu przemysłowi wieprzowemu przeciwstawić można występujące od dawna w kulturach na całym świecie tradycje traktowania świń jak ludzkich towarzyszy. 

Badacze od dawna śledzą początki historii współczesnego psa. Najnowsze badania świadczą o tym, że do udomowienia doszło tylko raz, między 20 a 40 tysięcy lat temu.

Jak potwierdzają badania DNA, pies swój rodowód wywodzi od wilka szarego Canis lapus. Badania te wykazały również, że jego udomowienie nie było pojedynczym zdarzeniem i wymagało udziału kilku różnych populacji wilka szarego. Podczas udomawiania zwierząt dochodziło również do ich wstecznego krzyżowania z wilkiem.