Ze świata nauki

Około 855 lat świetlnych od Ziemi znajduje się egzoplaneta należąca do klasy planet znanych jako gorące jowisze i jest bardzo dziwna. 

Naukowcy doszli do wniosku, że Wenus przez 2–3 miliardy lat mogła być przyjazną planetą utrzymującą wodę w stanie ciekłym aż do momentu dramatycznej transformacji, która rozpoczęła się około 700 milionów lat temu i pojawiła się na powierzchni około 80% planety.

Odkąd sonda kosmiczna Voyager 1 po raz pierwszy przeleciała obok Jowisza w marcu 1979 roku, naukowcy zastanawiali się nad pochodzeniem dziwnych błysków, które zauważono na planecie. To spotkanie potwierdziło istnienie błyskawic jowiszowych, których występowanie naukowcy zakładali już od dawna. Kiedy jednak sonda przeleciała obok planety, dane pokazały, że sygnały radiowe związane z błyskawicami nie pasują do sygnałów radiowych wytwarzanych przez błyskawice na Ziemi.

Słońcopodobna gwiazda znajdująca się w naszej galaktyce pożarła już kilkanaście swoich skalistych planet wewnętrznych. Astronomowie nadali jej nazwę Kronos – po mitycznym tytanie, który zasłynął z pożerania własnych dzieci.

Być może patrząc na suchą, skalistą powierzchnię Marsa trudno to sobie wyobrazić, ale badania przyniosły nam już sporo dowodów, że kiedyś ta planeta była pokryta morzami i oceanami. Jak dotąd naukowcy uważali, że z czasem woda wyparowała z tej planety pod wpływem światła słonecznego. Najnowsze badania pokazują, że mogło być zupełnie inaczej – wodę wchłonąć mogła skorupa Czerwonej Planety.

Po 20 latach przebywania w kosmosie sonda Cassini przygotowuje się do Grand Finale. Od kwietnia do września 2017 roku sonda wykonuje kolejne tzw. orbity proksymalne pomiędzy pierścieniami Saturna. Obecnie za sobą ma już 19 orbit (jest w trakcie 20. orbity) z zaplanowanych 22 orbit proksymalnych (plus orbita finałowa). Wielki finał został zaplanowany na 15 września 2017 roku. 

Zespół kosmicznego teleskopu Keplera NASA ogłosił właśnie katalog kandydatów na planety, który zawiera 219 obiektów, które mogą być planetami, spośród których 10 ma wielkość zbliżoną do Ziemi i orbituje wokół swojej gwiazdy w odpowiedniej odległości, by panowały tam warunki odpowiednie do życia, czyli takie, w których woda może pozostać w stanie ciekłym na skalistej planecie.

NASA ogłosiła odkrycie systemu planetarnego składającego się z siedmiu skalistych ziemiopodobnych planet, z czego prawdopodobnie trzy znajdują się w tzw. ekostrefie (zwanej też złota strefą), czyli w takiej odległości od macierzystej gwiazdy, że prawdopodobnie istnieje tam woda w stanie ciekłym, a co za tym idzie, są korzystne warunki do pojawienia się życia.

Podobnie jak nasz Księżyc czy Merkury, największa planeta karłowata w Układzie Słonecznym ma w swojej powierzchni zagłębienia pozostające w całkowitych, wiecznych ciemnościach. Najnowsze badania dowiodły, że w owych zagłębieniach znajduje się lód.

Należąca do NASA sonda kosmiczna Dawn, która od 2015 roku orbituje wokół planety karłowatej Ceres, przesłała nowe zdjęcia, w tym obrazy tajemniczego krateru Occator.

Naukowcy poddadzą dokładnym badaniom wszystkie dane dotyczące rozbicia się lądownika na Czerwonej Planecie, by uniknąć kolejnych błędów podczas misji w 2020 roku. Ale już teraz wysunęli przypuszczenie, że powodem nieudanego lądowania Schiaparellego na Marsie były błędy w oprogramowaniu.

Naukowcy odkryli nowy obiekt okrążający Słońce po orbicie znajdującej się za Plutonem. Karłowata planeta nazywa się 2014 UZ224, ma średnicę 530 kilometrów, a jej odległość od macierzystej gwiazdy wynosi 13,7 mld km.

24 sierpnia 2016 roku Europejskie Obserwatorium Południowe (European Southern Observatory, ESO) ogłosiło odkrycie planety ziemiopodobnej krążącej w ekosferze gwiazdy Proxima Centauri. Niezwykłości tej wiadomości dodaje fakt, że Proxima Centauri to nasza sąsiadka – jest najbliższą nam gwiazdą poza Słońcem.

Międzynarodowy zespół astronomów ogłosił odkrycie nowej planety karłowatej w Układzie Słonecznym. Znalezienie tak odległego obiektu, znajdującego się poza Neptunem, który okrąża Słońce po spektakularnie szerokiej orbicie, to niezwykłe wydarzenie w świecie astronomii. 

Po pięcioletniej podróży i przebyciu prawie 3 miliardów kilometrów należąca do NASA sonda Juno włączyła hamulce. 5 lipca 2016 roku o świcie naszego czasu Juno wykona manewr wejścia na orbitę polarną wokół Jowisza i wedrze się w gęstą atmosferę Jowisza. Przez rok pozostanie na jego orbicie, aby badać największą planetę Układu Słonecznego.

9 maja 2016 roku o godzinie 12.00 z tarasu Planetarium i Obserwatorium Astronomicznego w Chorzowie będzie można obserwować tranzyt Merkurego na tle tarczy słonecznej. Drugie stanowisko obserwacyjne zostanie zorganizowane na Rynku w Katowicach, w okolicy Teatru Śląskiego.

27 kwietnia 2016 roku o godz. 15.30 na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego odbędzie się kolejne spotkanie w ramach XV edycji seminarium „Problem granic w filozofii i nauce” 

Istnienie planet pozasłonecznych można było potwierdzić już w 1917 roku. Naukowcy z Carnegie Observatories (Pasadena, USA) we własnych archiwach odkryli szklaną płytkę fotograficzną z zapisem widma gwiazdy van Maanena z 1917 roku, a na niej dowody istnienia szczątków planety krążącej wokół nowej gwiazdy.

Grupa naukowców z Colorado University (USA) w Boulder ogłosiła, że znaleźli najlepsze miejsce do poszukiwania życia na Marsie. To basen byłego jeziora. Zbiornik jest uważany za jedno z najmłodszych jezior, a zatem prawdopodobnie było jednym z ostatnich płynnych źródeł wody, które kiedykolwiek występowały na Marsie

Naukowcy z University of California w Los Angeles twierdzą, że Księżyc powstał w wyniku czołowej kolizji wczesnej Ziemi z „planetarnym zarodkiem” o nazwie Theia. Wydarzenie to miało miejsce 100 milionów lat po uformowaniu się naszej planety, czyli 4,5 miliarda lat temu.