Sonda Parker Solar Probe została wyniesiona na orbitę 12 sierpnia 2018 roku. 26 grudnia 2024 roku odebrano sygnał, który potwierdził, że sonda przetrwała ekstremalne warunki i działa prawidłowo. To wydarzenie stanowi kluczowy moment w misji, która ma na celu zrozumienie tajemnic Słońca, zwłaszcza jego zewnętrznej atmosfery – korony słonecznej.
Korona słoneczna, mimo że znajduje się dalej od jądra Słońca niż jego powierzchnia, jest znacznie gorętsza. Jej temperatura przekracza milion stopni Celsjusza (dochodzi nawet do 3 milionów stopni), podczas gdy powierzchnia Słońca osiąga „zaledwie” około 5500°C. Sonda Parker Solar Probe została wyposażona w innowacyjną osłonę termiczną wykonaną z kompozytów węglowych. Tarcza dodatkowo została powleczona ceramiczną powłoką w kolorze białym, która odbija promienie słoneczne. Bariera chroni urządzenia pokładowe przed ekstremalnymi temperaturami sięgającymi 1400°C, utrzymując ich wewnętrzne komponenty w stosunkowo chłodnych warunkach, zbliżonych do temperatury pokojowej (około 29°C).
Na pokładzie sondy znalazły się również zaawansowane instrumenty naukowe, takie jak eksperyment FIELDS, który mierzy pola elektryczne i magnetyczne w atmosferze Słońca. Te dane są kluczowe dla zrozumienia dynamiki zjawisk słonecznych, w tym wiatru słonecznego i jego wpływu na przestrzeń kosmiczną oraz technologie na Ziemi. Innym ważnym instrumentem jest też Integrated Science Investigation of the sun (IS☉IS) – zestaw do pomiaru cząstek energetycznych: energetycznych elektronów, protonów i ciężkich jonów przyspieszonych do wysokich energii w atmosferze Słońca i wewnętrznej heliosferze. Sonda jest wyposażona ponadto w dwa teleskopy z detektorami typu CMOS – Wide-field Imager for Solar PRobe (WISPR). Jego zadaniem jest wykonywanie obrazów korony słonecznej i wewnętrznej heliosfery: wiatru słonecznego, koronalnych wyrzutów masy, dżetów i innych struktur zbliżających się i mijających sondę.
Zrozumienie procesów zachodzących na Słońcu ma kluczowe znaczenie nie tylko dla astrofizyki, ale także dla życia na Ziemi. Wiatr słoneczny i zjawiska takie jak burze magnetyczne mogą wpływać na działanie satelitów, systemy nawigacyjne GPS, a nawet sieci energetyczne. Dane zbierane przez sondę Parker, w połączeniu z wynikami misji takich jak europejska Solar Orbiter, pozwalają na tworzenie bardziej precyzyjnych modeli i prognozowania pogody kosmicznej.
Kolejne dwa podejścia na podobną odległość są planowane w marcu i czerwcu 2025 roku.
Opracowano n podstawie:
NASA’s Parker Solar Probe Makes History With Closest Pass to Sun