Biologia
Naukowcy z kilku polskich ośrodków dokonali znaleziska, które ma duże znacznie w badaniu prahistorii człowieka. Odkryli na Krecie ślady stóp istoty dwunożnej sprzed około 5,7 miliona lat. To najstarsze takie znalezisko na świecie. Na dodatek znajduje się poza Afryką, gdzie najczęściej lokalizowano ośrodki życia humanoidów i gdzie prawdopodobnie urodził się też pierwszy Homo sapiens.
Naukowcy z kilku polskich ośrodków dokonali znaleziska, które ma duże znacznie w badaniu prahistorii człowieka. Odkryli na Krecie ślady stóp istoty dwunożnej sprzed około 5,7 miliona lat. To najstarsze takie znalezisko na świecie. Na dodatek znajduje się poza Afryką, gdzie najczęściej lokalizowano ośrodki życia humanoidów i gdzie prawdopodobnie urodził się też pierwszy Homo sapiens.
Czaszka psa sprzed 5 tysięcy lat znaleziona w Irlandii. Foto: Amelie Scheu
Badacze od dawna śledzą początki historii współczesnego psa. Najnowsze badania świadczą o tym, że do udomowienia doszło tylko raz, między 20 a 40 tysięcy lat temu.
Badacze od dawna śledzą początki historii współczesnego psa. Najnowsze badania świadczą o tym, że do udomowienia doszło tylko raz, między 20 a 40 tysięcy lat temu.
Dokumentacja archiwalna jazu iglizowego piętrzącego wody Gostyni pozwalającego zasilać wodą obszar oczyszczalni. Fot. Andrzej Woźnica. Copyright: Uniwersytet Śląski
Dr hab. Eugeniusz Małkowski z Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska UŚ w trakcie prac w Archiwum Państwowym w Katowicach Oddział Pszczyna. Przeglądanie dokumentów archiwalnych dotyczących Paprocan. Fot. Marek Grucka
Z roku na rok pogarsza się jakoś wody Jeziora Paprocańskiego w Tychach, jednego z najstarszych akwenów zaporowych w Polsce i popularnego miejsca wypoczynku. Naukowcy z Uniwersytetu Śląskiego postanowili rozwiązać ten problem. Nie ograniczyli się do badań środowiska, sięgnęli także do starych map i archiwów, które odkryły przed nimi ukryte tajemnice tego akwenu.
Z roku na rok pogarsza się jakoś wody Jeziora Paprocańskiego w Tychach, jednego z najstarszych akwenów zaporowych w Polsce i popularnego miejsca wypoczynku. Naukowcy z Uniwersytetu Śląskiego postanowili rozwiązać ten problem. Nie ograniczyli się do badań środowiska, sięgnęli także do starych map i archiwów, które odkryły przed nimi ukryte tajemnice tego akwenu.
Górne trzonowce trzech przodków hipopotama dobrze obrazują rosnącą wielkość tego zwierzęcia. Od góry: Kenyapotamus (10 milionów lat), Choroatherium roobii (8 milionów lat), Archaeopotamus (7 milionów lat). Photo: Jean-Renaud Boisserie.
Potężny, szybki i śmiertelnie niebezpieczny – taki jest, kiedy trzeba, król afrykańskich rzek – hipopotam. Badania odnalezionych skamieniałości przynoszą nam wiedzę o szybkim rozwoju i początku dominacji tego gatunku. Zasadniczą rolę odegrały tu zmiany klimatyczne, a przede wszystkim, pojawienie się nowych gatunków traw.
Potężny, szybki i śmiertelnie niebezpieczny – taki jest, kiedy trzeba, król afrykańskich rzek – hipopotam. Badania odnalezionych skamieniałości przynoszą nam wiedzę o szybkim rozwoju i początku dominacji tego gatunku. Zasadniczą rolę odegrały tu zmiany klimatyczne, a przede wszystkim, pojawienie się nowych gatunków traw.
Porównanie czaszki z Jebel Irhoud (z lewej) i współczesnego człowieka (z prawej). Credit: NHM London
Badacze z Instytutu Maxa Plancka ogłosili, że szczątki znalezione w Maroku, datowane na 315 tysięcy lat, cofają początki naszego gatunku o 100 tysięcy lat. Mogą też obalić teorię, że Homo sapiens wyewoluował wyłącznie w Afryce Wschodniej. Nowa teoria mówi o szeregu niezależnych ewolucji, które zachodziły w różnych miejscach kontynentu afrykańskiego i razem ustanowiły to, czym dziś jesteśmy.
Badacze z Instytutu Maxa Plancka ogłosili, że szczątki znalezione w Maroku, datowane na 315 tysięcy lat, cofają początki naszego gatunku o 100 tysięcy lat. Mogą też obalić teorię, że Homo sapiens wyewoluował wyłącznie w Afryce Wschodniej. Nowa teoria mówi o szeregu niezależnych ewolucji, które zachodziły w różnych miejscach kontynentu afrykańskiego i razem ustanowiły to, czym dziś jesteśmy.